Sarhoşluğuma verin bu çığlıklarımı yada hayata tutunmaya çalışan öyle çaresiz bir kadın diyin içinizden , farkeden ne olur benim için...Acılarımı hangi sevda sözleri dindirir , hangi uçurumun kenarında tutan olur elimi ...
Oysa bir tutsan ellerimi bir tutsan öyle bir sarılacağım ki sana , öyle bir yaşayacağım ki bu kahrolası hayatı , öyle bir güleceğim ki başımı havaya kaldırıp , hayat buymuş diyeceğim içimden , hayat buymuş ... düşmek ve yeniden kalkmak gibi , unutmak ve hatırlamak gibi , ayrılmak ve kavuşmak gibi , yaşamak ve ölmek gibi ... işte hayat buymuş diyeceğim ... Tüm acılarıma inat güleceğim , varsın kalsın gözlerimde bir damlacık hüzün ne çıkar ... Acılar yenisi gelene kadar acı ...
Şimdi terkedilmiş bir çocuk gibi tek başıma kalkmalıyım ayağa , ayaklarım soğuktan uyuşsa da , saçlarım hep darmadağınık ve yapacak birşeyim olmasa da kalkmalıyım ... Herkes hakettiğini yaşıyor deselerde bana inat , ben hakettiğimi bileceğim yaratılmış herşeyi... Ben hayatı hayat yapacağım , nasıl olmalı diyorsam öyle yaşayacağım ... Tövbelerimi bozacağım bu gece , bu gece yeniden doğacağım anamdan , bu gece yine acılarıma sığınıp sabah edeceğim ... Beni deli divane eden ne varsa yıkıp yakacağım , arkama bakmadan yürümeyi öğreneceğim düşe düşe... ve bir daha asla unutmayacağım , kendimden başka kimsem yok bu hayatta , benim için benim kadar acı çeken kimse yok .
Sabah olmadan çıkacağım yola , tüm yaşanmışlarımı bırakacağım ardımda , tüm resimlerimi yakıp , şiirlerimi de yırtıp savuracağım isyan edercesine herşeye... ve bir daha asla unutmayacağım yalnız olduğumu , kim ne kadar yakınımda olursa olsun...