SENDEN GERİYE KALAN




Dilimde anlamsız kelimeler, yüzümde belli belirsiz bir tebessüm.. Yıkımlardı senden geriye kalan. Yaralı bir geçmiş ve anlamsız bir gelecek bağışladın bana. Firari akşamlardı yaşadığım, yalnız ve yorgun…Hesap sordu bana martılar. Suskunluğumun canımı acıttığını fısıldadılar usulca kulağıma. Nedenini bilmediğim korkular sardı ansızın her yanımı. Yaralı zamanların burukluğunu sundu gökyüzü. Yılların yorgunluğu, sarsılan duygularımın enkazıydı senden geriye kalan..

Yokluğunda direniyordu umutlarım zamana yenilmemek için. Dilsiz sevinçlerim solgun yapraklar gibi kırgın başıboş. Düşünceler sardığında dünyamı, yanlış sevdalara tutunur ellerim. Kendimle hesaplaşma zamanı geldiğinde savrulurum sürgünden sürgüne… Çelişkilerle beslenir içimdeki sevda tohumları. Ellerimde senden kalan yaralı sevinçler.. Bu kentin en ücra köşelerine sinmişti senin kokun. Sitemlerin ağlatıyordu gökyüzünü. Sahiller küskün, martılar uçmaz oldu o başıboş sabahlarda. Her dua bir yakarış oldu dilimde Hasretlerin hüzün kokan yalnızlığıydı senden kalan…
Üşüyor bu kentin sokakları. Duvarlar hala barındırıyor içinde yokluğunun sancısını. Senden sonra tanıştım zamanın hoyratlığıyla. Senden sonra unuttu gözlerim gülmeyi ve yüreğim usulca ağladı… senden sonra…. Durgun bakıyor yüreğim yarınlara, senin olmadığın senaryolar anlamsız ve çirkin. Anlatmalıydı sözsüz yakarışlarım seni dünyaya… Aciz kalıyordu alfabenin harfleri seni tanımlarken, cümleler anlamını yitiriyordu senin yokluğunda… Dedim ya anlamsızdı artık kelimeler. Tek vuruşla yıktın bir ömür inşa ettiğim yürekten tebessümlerini. Köhne, kimsesiz sokaklarda sabahlarken, bir dilencinin gözlerinde rastladım sevdana… Sevdamın çaresizliği, solgun düşlerimin zamansız haykırışıydı senden geriye kalan.