31 Ekim 1795 yılında doğan ve 1821 yılında henüz 25 yaşında iken veremden ölen Ünlü İngiliz Şair John Keats’in, 1821 yılında aşık olduğu Fanny Brawne’e yazdığı mektup..

AŞKIM BENİ BENCİL KILDI

Canım Sevgilim,

Şu anda birkaç dizeyi temize çekmeye oturdum. Hiç canım istemiyor, dolayısıyla yapamıyorum. Size bir iki satır yazmalı ve bunun kısacık süre için sizi aklımdan çıkarmama yardımcı olup olmayacağını görmeliyim. Canım üzerine yemin ederim ki başka bir şey düşünemiyorum. Sizi yaşamının gelecek vaat etmeyen sabahlarına karşı uyarma ve öğütler gücüne sahip olduğum günler geride kaldı.

Aşkım beni bencil kıldı…

Sizsiz var olamıyorum. Sizi tekrar görmekten başka bir şey düşünemiyor, yaşamım burada durmuş gibi ötesini göremiyorum. Beni soğurup içinize aldınız. Şu anda, sanki eriyormuşum gibi bir his var içimde, sizi kısa bir süre sonra görme umudum olmasaydı, tam anlamıyla perişan olurdum.

Benim tatlı Fanny’m,

Duygularınız asla değişmeyecek değil mi? Değişmeyecek değil mi aşkım? Şu anda aşkımın sınırı yok… Notunuz tam şu anda geldi. Sizden uzakta mutlu olamam ben. İnci yüklü bir gemiden daha değerli notunuz. Jestlerinizle bile tehdit etmeyin beni.

İnsanların din uğruna canlarını vermelerine şaşardım; tüylerim diken diken olurdu.

Artık olmuyor. Şimdi kendi dinim için canımı verebilirim. Aşk benim dinim; onun için ölebilirim. Sizin için ölebilirim. Amentümün adı aşk ve onun tek ilkesi sizsiziniz.

Beni karşı duramayacağım bir güçle sürükleyip götürdünüz; ama yine de sizi görünceye dek direnebildim; hatta sizi gördüğüm günden beri sık sık “aşkımın nedenlerine karşı akıl yürütmeye” çabaladım. Artık bunu yapamıyorum, bunun acısına dayanamam.

Aşkım bencil. Siz olmadan soluk alamam.

Sonsuza dek sizin olan;

yüreğine sağlık