Ne çok özeniyorum bilemezsin, el ele yürüyen yaşlı bir çift gördüğümde… Onların birbiriyle didişmelerine, ufak tartışmalarına şahit olduğumda bile gülümsüyorum. Ne içten bir yol arkadaşlığıdır uzun yıllar yan yana olmak….

Sen ve ben beceremedik ama keşke birlikte yaşlansaydık diyorum. Keşke başarabilseydik bu zor ve uzun yolu birlikte yürümeyi; seni çok özlüyorum.

Düşündükçe geçmişi, hatalarımı gördükçe, hatalarını anladıkça, acı bir sızı yerleşiyor içime. Ben de çok yanlış yaptım, cehaletten tabii! Gençlik, cahillik işte….

Şimdi gözüm başka türlü bakıyor dünyaya ama ne fayda… Sen başka bir hayat kurmuşsun kendine, benimki başka. Dağılıyoruz gün geçtikçe, savruluyoruz oradan oraya.

Belki aklımız birbirimizde gizlice ama mantığımız olmaz diyor biliyorum. Olmaz zaten, bu saatten sonra olmaz. Hani senden, başka birine aşık olduğum için ayrılmıştım ya; o da şimdi başkasına aşıkmış. Bence de komik!

Etme bulma dünyası diyorsun içinden biliyorum. Haklısın belki, gerçekten edilenler burada bulunuyor bazen ama bunun adı basit bir gençlik kazası, üstelik sen de az değildin o zaman.

Neyse canım, bunlar geçmiş hikayeler, zaten neyin kavgası var ki ortada? Yorgan gitti, kavga bitti. Biz ne güzel aşıklardık diyorum içimden, ne güzel sevdik.

Aslına bakarsan sevmeyi de birbirimizden öğrendik. İlk dokunduğum sendin benim, ilk seviştiğim, iyi ki de sen oldun! Hiç pişman değilim.

Seni severek başladım hayatın aşkına ya, şanslıyım aslında. Umarım sen de öyle hissediyorsundur düşündüğünde ve dilerim aşkı sana öğretebilmişimdir o çocuk aklımla.

Yıllar geçtikçe öğrendiklerimle, değiştiğimle, bildiklerimle, yani hani derler ya, bu kafamla yeniden sevebilme şansım olsaydı seni; her şey çok başka olurdu ama insanın eline her zaman aynı şans geçmiyor.

Biz seninle yan yana çok güzeldik. Keşke birlikte yaşlanabilseydik…

Candan Ünal