Melekler gibi baþýmda ol, huzur ver her zaman ki gibi… Umudumsun, gel sonum ol. Yalnýz koyma sensiz, bu yalan yerde beni…

Seni göremeden de yaþayabilir miyim diye düþünüyorum. Ama gözlerin aklýma geldikçe bu düþüncem kendiliðinden uzaklaþýp gidiyor. Yok yok olmaz, sensiz yaþanmaz.

"Bu güne kadar yaþadýn mý" diye soracaksan; evet yaþadým. Hem de senin deðerini anlayacak kadar, sevginin ne demek olduðunu bilecek kadar yaþadým… Þu var ki; geçmiþ geçmiþte kalmýþ derken, yarýnýmýzýn güzelliklerinden mahrum kalmayalým. Ben sensiz kalmak istemiyorum. Senin de kalmak istemeyeceðini biliyorum.

- Ýçinde büyür de büyür… Yýllar gibi mýhlanýr kalbine yalnýzlýklar…

Ben seni kaybetmek istemiyorum… Kaybetmekten de korkmuyorum. Çünkü korktuklarým hep baþýma geldi. Sana artýk bir þey sormayacaðým. O sorularýn ardýndan suskun kalmaný istemiyorum, sessiz kalmaný istemiyorum.

“ hep düþünüyorum sevgilim. Gözlerinde ki o ýþýltýyý gördükçe sana baðlýlýðým her daim artýyor. Ne olacaðýný ben de bilmiyorum... Ama sana her daim yakýnlaþýyorken avuçlarýmdan kayýp gitmenden endiþe duyuyorum. Bazen söylediklerimin ardýndan durup düþünmen, beni de düþündürüyor.”

- Yarým bir haldeyim sevgili, ne aðlýyorum ne de gülüyorum. Aklým karýþýk mý onu da bilmiyorum.
Seninle her günüm dolu dolu geçiyorken, sensiz saniyeler geçmek bilmiyor.

Aslýnda þimdi anlýyorum mutlu olduðumu, gülümseyebiliyorum en azýndan… Böyle deðildi gülümsemelerim. Hayatýn anlamý sensin, Sonsuz olsun diyelim o zaman. Melekler gibi baþýmda ol, huzur ver her zaman ki gibi… Umudumsun, gel sonum ol. Sensiz koyma bu yalan yerde beni…


Hani yar gülen yüzün
titreyen sesin nerede
Hayallerin yok yüreðinde
Kimler çaldý haydi söyle

Umulmadýk yalnýzlýklar tam da ummadýðýn anda karþýna ve gecelerine karýþýr. Ben senin yokluðunu düþünemiyorum bile. Sana ne desem de cevap veresin. Peki, seni seviyorum desem yine de susacak mýsýn? Kalbine kazý, gözlerinde büyüt hayallerini; Seni çok seviyorum... Susma ne olur.