Anne - Anne Ve çocuk - Çocuklarda Baba Kayıpları - Babası Ölen Çocuklarda Aile Kavramı


Ölüm, yaşayan her insana sevimsiz ve soğuk gelen bir kavramdır. Yaşarken ölümü düşünmek bize acı vereceğinden, savunma mekanizmalarımız o kadar gelişmiştir ki, yaşarken ölümü aklımıza bile getirmeyiz. "Nasılsa benim başıma gelmez" düşüncesi kişiyi hiç ölmeyecekmiş gibi davranmaya ve düşünmeye yönlendirir. Zaten her an ölümü düşünmek sağlıklı bir düşünme biçimi değildir. Kişi her an ölümü düşünerek yaşıyorsa zaten yan ölü anlamına gelir. Psikolojik güçlükleri olan bu kişilerin tedavi olmaları şarttır.

Hayatta insanın başına her şey gelebiliyor. Bunların en acı verenlerinin başında da eşlerin kaybı geliyor. Eşini kaybetmiş, otuz yaşlarında bir anneyle ilk psikoterapi seansımda oldukça etkilenmiştim. Onu dinlerken ağlamamak için kendimi çok zor tutmuştum. Büyük bir aşk yaşayarak evlenmişlerdi. Birbirlerine sevgileri ve düşkünlükleri sonsuzdu, iki erkek çocukları olmuştu ve günün birinde talihsiz bir trafik kazası kadının eşini, çocukların da babalarını onlardan ayırmıştı. Ani ölümler her zaman kişilerde şok etkisi yarattığından, bu şekildeki ölümlerin kabullenilişi, hastalık kaynaklı ölümlerden daha farklı oluyor. Tabiî ki ölen kişinin ölümünü kabullenmek kolay değil, şekli ne olursa olsun, ama hastalık kaynaklı ölümlerde, hasta kişinin yakınları bilinçaltlarından ölüme kendilerini az da olsa hazırlayabiliyorlar.

Bugüne değin, eşini kaybeden annelerle ve anne ya da babasını kaybeden çocuklarla birçok psikoterapi seansı gerçekleştirdim, şu anda da böyle danışanlarım var. İnanın her seferinde çok fazla etkileniyorum. Onların içinde bulunduğu duruma üzülmemin yanı sıra, anne-baba ve çocuk birlikte oldukları halde, kavga ve çatışmalardan dolayı hayatı kendilerine zindan eden ailelere öfkeleniyorum. Yaşamanın ve yaşamın değerini bilmemelerine, ellerindeki güzelliklerin değerini anlamamalarına sinirleniyorum.

Eşi ölen anneler doğal olarak kendilerini yapayalnız hissediyorlar. Aniden kapkaranlık bir kuyunun en dibine düşüyorlar ve nasıl çıkacaklarını da bilemiyorlar. Eşini kaybeden kadınların ilk duyguları birbirlerine çok benzeşiyor:
- Eşimin ölüm haberini aldığımda aklıma ilk gelen, çocuklara ne diyeceğim olmuştu. Ardından da çocuklara nasıl bakacağımı düşünmüştüm.

Evet, eşlerini kaybettiklerini öğrendiklerinde kadınlar bu şekilde düşünüyorlar. Akıllarına ilk gelen, çocuk ya da çocukların durumu oluyor. Çocuğa babasının öldüğü nasıl söylenmeli? Çocuk bu psikolojiyle nasıl yaşayacak? Çocuğun bakımı ve eğitimi eskisi gibi kolay olmayacak, bunun üstesinden nasıl gelinecek gibi pek çok soru işareti, ölen eşin ardından geliveriyor.

Kadınlar eşlerinin ölümüyle ilgili duygusal travmaları atlattıktan sonra çocuklarıyla düzenli bir yaşam sürebiliyorlar amaj bu düzeni oluşturmak çok da kolay ve hemen olmuyor, epeyce zaman alıyor. Kimi zaman da eşin kaybı kadına o kadar ağır geliyor ki, birçok duygu ve davranış bozuklukları ortaya çıkıyor.