Gidecek hiç kimsesi kalmamıştı zavallı kızın...En sonunda küçük bir otel bulmuştu kendine...Haftalardır orda kalıyordu,yapayalnız ve umutsuzdu..Herkes teker teker bırakıp gitmişti onu...Ve bir gün saatlerce ağladı...Sadece ağlıyordu,hem de çığlık çığlığa...Hayatına giremiyordu bir türlü...Kimbilir bu seferki rolü bir hiçlikten ibaretti belkide...Küçük bir aynası vardı,öfkeyle yere fırlattı onu ve eline aldığı parçalardan biriyle uzun uzun baktı kendine ve sonra hiç çekinmeden bileklerinde gezdirdi onu...Bütün nefreti yerlere boşalıyordu,sadece o hissediyordu,belkide aylardır ilk kez gülümsüyordu...