Çok güzel bir gündü en sevdiğim
arkadaşlarımı evime çağırmıştım. Beraber çay içeriz oturup dertleşiriz diye düşünmüştüm.
Beklemeye başladım. Tabi boş durmuyordum müzik dinliyor günün keyfini çıkarıyordum.
Olacaklardan habersizdim her zamanki ki gibi fondaki müzik her ne kadar hareketlide olsa
içimde birşeyler oluyordu. Gündüzdü ama karanlıklar hissediyordum. Kapı çalındığında
korkmadım desem yalan olur.

Gelenler onlardı arkadaşlarım en sonunda geldiniz
diyip eve konuk ettim onları bir kenara oturdular gülüp eğleniriz diye gelmişlerdi ama
suskunlardı. Konuşturmak için çok çalıştım ama çabasızdı.

İçeceğimiz bir bardak
çayın bizi neşelendirebileceğini düşünüp oradan çay getirmek üzere ayrıldım. Garipti çünkü
birbirleriyle bile konuşmuyordu. İçimi tarifsiz duygular kapladı neler oluyordu acaba.

Yanlarına çaylarla geldiğimde ikisi birden bana öyle bir baktılar ki gözlerinde nefret vardı.
Havayı dağıtmak istedim yine sustular.

Tam o esnada arkadaşım çayını upuzun
tırnaklarıyla karıştırmaya başladı. Tırnaklar gördüğüm an kaynar sular boşandı. Korkuyordum
nasıl uzaklaşabilirdim...

(Cinler insan kılığına girdiklerinde ya tırnakları uzun olur
yada vücutlarının bir bölümü farklı olur)

Son çırpınışlarımdı. Kaçmalıydım tam o
esnada bugüne kadar sesine sinir olduğum kapı zili bana en güzel şarkılar gibi gelerek çaldı.

Müsadenizle diyip kapıya yöneldim sessiz durmaları beni korkutmuştu ama kapıyı
açmak son çaremdi. Kapıya yöneldim kapıda abim vardı. Hızla olayı anlattım hadi gidelim çabuk
olmalıyız kaçmalıyız dedim içerde cinler var.

Nerden anladın dedi.
 
Kısaca önemsemeyerek uzun tırnakları vardı dedim. Abim hızla yüksek sesle tırnaklarını
gösterip "böylemi" dedi.

Ve o anda bayılmışım sonra geciken
arkadaşlarım geldiğinde beni ayıltılar.