Arkadaşlarla oturmuş sohbet ediyorduk. Derken kapı açıldı, içeriye giren adam korkmuş bir halde:
-Siz onu gördünüzmü?' dedi.
Bizde hayretler içiresinde, adama bakıp neden bahsettigini anlamaya çalıstık.Belliki gördügu şeyden çok korkmuştu. Aramızdan biri adama 'neyi’ diye sordu.Adam sadece 'o' diyebildi.
Biz şaşkın bir şekilde adama bakıyorduk ki, birden dikkatimi adamın kulakları çekti. Bir tuhaflık vardı kulakları sararmıştı! ama sapsarıydı ensesine kadarda kan vardı.Yanımdakine gösterdim, biraz ürktü.
Adamla konuşmaya çalışıyorduk ama duyacaklarımızdan da korkuyorduk.Ben her şey normalmiş gibi davranıp çay içen varmı diye sordum.Adam:
-Hayır sakın içmeyin dedi
Durum gittikçe garipleşiyordu. Tanımadığımız bi adamla oturmuş tek kelime konuşamıyorduk ve neden çay içmemeliydik.Ben bir yandan adamın kanayan ensesine pamuk bastırmaya adamın korkusunu yenmeye calısmasını sağlarken, bir yandan yanımdaki bir arkadaşıma dısarı bakmasını ve neler olduğunu anlamaya çalısmasını söyledim.Ama ne tuhaftır, arkadaşım dışarı bakdığın da etraftaki ağaçların da sararmaya başladığını ve insanların anlaşılmaz bir panik halınde sağa sola anlamsız bişekılde koştuklarını soyledi ve adam anlatmaya başladı:
-Kutuyu ben buldum ama ben açmadım
Hepimiz iyice meraklanmıştık. 'hangi kutu? adama ne olmuştu?' derken adam devam etti:
-4 saat kadar önce eve giderken bir kutu buldum. İçinde para veya başka bişey var diyerek yanıma aldım.Evde kutuyu karıma gösterdim karım hemen açtı kutuda bir not vardı: 'Bekleyin 3 saat 27 dakika ve bir anahtar! anahtar sanki kemikten yapılmış gibiydi.Ne olduğunu anlamaya çalıştık!.Ama bi açıklama bulamadık tam kutuyu atacakken bişey dikkatimi çekti 3 saat 27 dakika yazan not 3 saat 19 dakika yazıyordu.Nasıl yani not geriyemi sayıyordu. Anlayamadım ürktüm...Karım çığlıklar atarak yanıma geldi.
Adam anlatmaya devam etti....

-Ellerim Diyebildi sadece. Ellerine baktığımda şok oldum. Karımın elleri şeffaftı yani diğer tarafı görebiliyordum.'Karıcım dur biçaresi vardır demek için yüzüne baktığımda gördüklerim beni daha da çok şok etti! Gözleri kan dolmuştu.Hemen ordan kaçmak istedim doğruca çocukların odasına koştum.Fakat 8 yaşında ki oğlum yatağa uzanmış baba o adam kim diye sordu.ben hangi adam dedim az once yanıma gelen dedi bana yakında sizin buradan gideceginizi ve benım onunla yanlız kalacağımı söyledi.Nasıl bi adam diye sorduğum da oğlumdan cevap alamadım. Karıma neler oldugunu merak ediyordum.fakat göreceğim manzaradan korktuğumdan ayaklarım gitmiyordu.Ama yapmalıydım! Karımı benim istemeyerek sebeb olduğum bu olay karşısında yanlız bırakamazdım.Geriye döndum karım bıraktığım yerde duruyordu fakat garip olan karımın az öncekı korkusundan ve tuhaflığından eser yoktu. Fakat bu defa bakışları degişmiş,kulakları sararmıştı.ve yara olmadığı halde ensesinden kan akıyordu.

Biz şaşırmış ve anlamsız bakışlarla adama bakarken birden korkunç bir ses duyduk
Ses rüzgar sesine benziyor! Ama daha korkutucuydu, ben hemen kapıya koştum açtım ve dışarı baktım o da ne?Ne.??

Yaklaşık 1000 kişilik bir topluluk dükkanın önünde durmuş ellrinde 26 dakika yazan bir notu havaya kaldırmış bana bakıyordu çok korktum ve hemen kapıyı kapattım koşarak adamın yanına gittim
Biraz sertçe adamın yakasına yapıştım ‘derhal nolduğunu anlat bu insanlar kim sana ne oldu’
Adam gülerek birazdan size olacak ve sizde anlayacaksınız dedi
Ne yapacağımızı şaşırmıştık çok korkuyorduk derken telefon çaldı arayan annemdi
‘oğlum nerde kaldın diye sanki onların hiçbişeyden haberi yoktu halbulki ev ve dükkan çok yakındı en azından kalabalığı görmeliydi’
Anne siz iyimisiniz dedim sakın dışarı çıkmayın dedim annem
Elbette iyiyiz hem niye dışarı çıkmayalım dedi ben de ona dışarı bak dedim ısrar edince gidip baktı
Nevar dışarıda diye sordum
Bişey evladım hava çok güzel ve çok sıcak herkes denize gidiyor dedi
Ben sadece neeeee??? Diyebildim çünkü biz dükkandaydık her şeyden önce kıştı ve çok soğuktu ve geceydi tekrar dışarı baktım insanlar oturmuş sanki bişeyi bekliyorlardı evimi görebiliyordum tekrar telefonu aldım elime anneme:
Anne hangi mevsimdeyiz dedim
Saçmalama tabiî ki yaz dedi hangi ay dedim temmuz dedi
Olamaz dedim ve telefonu kapattım
Çünkü ocaktaydış ve kıştı derken adamla göz göze geldik … adam sadece bana baktı hiç konuşmadı ama ben ne demek istediğini anlamıştım ne anladığımı arkadaşlarıma da anlatmak istedim söyleyecektim am bir gariplik vardı konuşamıyordum
Evet konuşamıyorum ve arkadaşlarım hepsi şort giymişti ve sanki sanki denize gidecek gibi duruyorlardı sadece volkan ve ben mont giymiş o anı yaşıyor gibiydik hepsi odadaydı ama biri hariç Alper gözlerim Alperi aradı …
Ve tam o anda volkanla gözgöze geldik daha sonra adama baktık daha çok şaşırdık ve kafamız karıştı baktığımız yerde duran o garip adam değildi Alperdi
İyice aptallaştık Alper bize bakıyordu bize siz kimsiniz dedi ve oturduğu yerden kalktı .
Kapıyı açıp gitti….
Volkan nereye dedi cevap vermedi sadece gitti…
Kafam çok karışmıştı Volkan'a artık çıkalım buradan çıldırmak üzereyim dedim
O da tamam dedi korkarak kapıyı açtım.Dışarının garip kızıl puslu rengi bir anda bütün odayı kapladı çok heyecanlıydım, o anda Volkanda benle aynı heyecanı paylaşıyordu Buna emindim Çünkü O da benim gibi kokuyor ve merak ediyordu bütün bu anlamsız şeyler bir anlam bulabilecekmiydi.Ve dışarı çıktık, ortalıkta kimseler yoktu, dışarıda yolun orta refrüjünde duran ağaçlar yoktu hatta yol bile yoktu arkama döndüm Volkan neler olmuş burada diyecektimki O da gitmişti tek başımaydım çok korkuyordum tekrar içeri girmek için kaıya doğru yöneldim kapı açılmıyordu sanki birisi üzerime kilitlemişti...
tam o sırada ileride ürkütücü bir ağaç dikkatimi çekti ve dibinde oturan bir adam . Acaba bu adam soruların cevabını verecek olan kişimiydi yaklaşdım iyice yaklaştım adamın yüzünü tam göremiyordum ama ne olursa olsun neler olduğunu öğrenmeliydim
- sen O'musun dedim
-kim olmamı istersen o olurum cevabını verdi
birden içimi anlaşılmaz bir huzur kapladı çok mutluydum sanki dünyada yaşamak istediğim herşeyi yaşamış kadar da tok hissediyordum kendimi içimdeki korkudan eser yoktu, yanlızlığımı unutmuştum.Adam neler olduğunu anlatmamı istermisin dedi.
-Hayır dedim.
O kadar mutluydumki o kaos neler olduğu beni hiç ama hiç ilgilendirmiyordu.Sadece o anı o duygularla yaşamak istiyordum.Öyle huzurluydumki bütün ömrüm boyunca bu huzuru aramıştım ve nihayet bulmuştum.Derken garip bişeyler oldu
bir anda bütün vücudum karıncalanmaya başladı o anda adamın elimi tuttuğunu farkettim Bırak beni bırak diye bağırdım Adam bi anda yerindem kalktı çok uzun boylu ve yapılı biriydi cebinden bir kutu çıkardı ve açtı kutuda bir yeşil çay yaprağı , bi parça kağıt ve garip bir anahtar vardı ... Önce yaprağı gösterdi
-Bak dedi bu yaprak sana haytın boyu ardığın şeyi huzuru verdi Daha sonra kağıdı açtı kağıtta süre doldu yazıyordu
Adam kağıdı aldı ve yırttı yırttığında kağıt birden alev aldı . Adam dediki
Şimdi sen gideceksin ve burda az önce yaşadığın duyguları yaşamak için bir ömür harcayaksın Ama unutma asla bu huzuru bulamayacaksın şimdi al şu anahtarı dedi o kapıyı aç ve git sana söyleyebileceğim tek şey var senin hayatın sadece senin için kendin nasıl olmak istersen öyle yaşarsın ve asla unutma ölünce bulacağın şey yaşarken ne yaptıysan odur....
Ve dedi bunları kimseye anlatma... hiç itiraz etmeden anahtrı aldım ve kapıyı açtım çünkü aradığım cevabı bulmuştum
Gözümü açtığımda bir hastane odasındaydım kolumda serum takılıydı. Kendimi çok bitkin hissediyordum... Başımda annem babam ve kız kardeşim vardı.Yanımdaki yatakta Volkan yatıyordu başında babası ile bişeyler konuşuyorlardı
Kardeşim bana baktı ve sevinçle Anne Abim uyandı dedi ve elimi tuttu anenem ağlamaya başladı anne noldu niye ağlıyosun diyebildim yavaşca
-Oğlum bizi çok korkuttun dedi Ama şuanda iyisin ya boşver gerisini dedi bütün herşeyi halledeceğiz yeterki sen iyi ol ..
ne olduğunu tam anlayamadım oolayı çözmeye çalışıyodum Volkan yan taraf tan hoşgeldin kanka dedi.Yüzünde pis bir gülümseme vardı bende ona baktım ve gülümsedim...
derken içeriye doktor girdi
--oo beyim hoşgeldin aramıza dedi ve daha sonra söylediği şey düğüm oldu
-sizi gidi uyanıklar zehirili çay içip intihara kalkarsınız haaa dedi....
evet volkan ve ben bu hayattan dertlerimizden sorunlarımızdan kurtulmak için intihar etmiştik geriside şöyle olmuş annemin anlattığına göre biz dünkanda bayılıp kalmışız gece geç saat olduğu için bizi farkeden olmamış Alper gelmiş ve bizi bulmuş bi taksi bulup hastaneye yetiştirmiş.Ben 3 gün Volkan 2 gün komada kalmış yani zor kurtulmuşuz
O anda anladımki yaşadığım şey ölümle yaşam arasında bişeydi.Ogün pek konuşamadım çünkü halsizdim akşama doğru bi ara Volkanla odada yanlız kaldık odada sadece televizyonda oynayan filmi konuşmaları yankılanıyordu...Ama ben hala meraklıydım acaba volkanda yaşamışmıydı benim yaşadıklarımı...Kafamı ona doğru çevirdim ve dedimki..
sende aynı şeyleri sözümü bitirmden kesti
ewet kanka ve tam bişeyler söylemek üzereydiki televizyonda ki filmde bi sahnede adam bağırarak şöyle dedi
- ben size kimseye anlatmayın demedim mi?
bunun üzerine sustuk ikimizde ve korktuk belki tesadüfi bişeydi ama mesajı almıştık. O günden sonra bu konuyu bir daha hiç konuşmadık Şu anda hala çok iyi arkadaşız ve ogün öğrendiğimiz bi şeyi düşünerek yaşıyoruz
yaşarken nasılsa ölüncede öyle...