Akbaba
Ah siz yok musunuz, kayıplarınızın peşinden yas tutmakta üzerinize yok. Kapanıp haftalarca sürdürüyorsunuz yasınızı. Çıktığınızda ise geriye hiçbir şey kalmıyor. İlk anda o kaybın acısı öylesine yüreğinizi parçalıyor ki ayakta duramayacağınızı düşünüyorsunuz. Sahip olduğunuz bütün diğer şeyler değerini kaybediyor. Zaman geçmek bilmiyor. Sonra birden kötü bir kabustan uyanır gibi yerinizden kalkıp dimdik sokağa atıyorsunuz kendinizi. Kaybınızı başka şeylerle ikame edip yolunuza devam ediyorsunuz.