Genç kadın,
bebeğin güzelliği karşısında büyülenmiş gibiydi. Kıvırcık sarı saçları, iri mavi gözleri, kalkık bir
burun ve küçük kırmızı dudaklarıyla bir kartpostalı andıran bebek, kadının şimdiye kadar
gördüğü en canayakın kız çocuğuydu. Onun ipek yanaklarını doya doya öpmek ve Cennet
kokusunu içine çekmek için eğildiğinde:

- 'Dokunma bana...' diye bir
ses duydu. 'Beni okşamaya hakkın yok senin.'

Kadın korkuyla irkilip
etrafına bakındı. Bebekle kendisinden başka içerde kimse yoktu. Aynı sesi tekrar duyduğunda
bebeğe döndü. Aman Allahım!.. Yeni doğmuş gibi görünmesine rağmen konuşan oydu.

- 'Bana yaklaşmanı istemiyorum' diye devam etti. 'Hemen uzaklaş
benden.' Kadın, biraz olsun kendini toplayarak:

- 'Çocuklarımız hep
erkek oluyor' dedi. 'Onlar da güzel ama kız çocukları başka. Bu yüzden seni
öpmek istedim.'
- 'Beni öpemezsin' diye ağlamaya başladı bebek.
'Benim de seni öpemeyeceğim gibi.'
- 'Neden?' diye sordu
kadın. 'Neden öpemezsin ki?' Bebek, hıçkırıklara boğulurken:
-
'Bunun sebebini bilmen gerekir' dedi. 'Düşünürsen mutlaka
bulacaksın.'

Kadın, neler olup bittiğini hatırlamak üzereyken kendine geldi.
Özel bir hastanenin en lüks odasında yatıyor ve narkozun tesirinden midesi bulanıyordu. Aile
dostları olan tanınmış doktor, odayı dolduran çiçeklerden bir tanesini vazodan çıkartıp kadına
uzatırken:

- 'Geçmiş olsun hanımefendi' dedi. 'Başarılı bir
kürtajdı doğrusu. Ha..! Sahî, 'kız'mış aldırdığınız.