bi qece kuzenlerimle birlikte cin çağırma olayına qirdik. bi kaç kişi çok korktuğunu söledi bizde çıkan çıksın cin qeldikten sonra çıkanın peşini bırakmaz dedik. onlar içerde kaldılar(merak işte). başladık cin çağırmaya benm elimde bi ışık wardı ve odadaki tek ışıkta oydu. onu arada açıp odada değişiklik war mı die kontrol edioduk 5 dk qeçti baktık cin falan yok benmde aklıma bi oyun oynamak qeLdi. cinin qeLdiğini yere dizdiğimiz kağıtların hareketleriyle anlıcaktık we bendeki tek ışık sayesinde kağıtların yerini ezberledim sonra ışığı kapattım ne mutlu banaki ağız kontrolüm süper tam istedğim kâğıtları üfleyerek uçurmuştum birden ışığı açınca kağıtların uçtuğunu qören kuzenlerim hemen odadan kaçtı (tabi hepsi cin war sannedio) sonra herkese anlatınca bende daha fazla olay büyümesin die yaptığımı açıkladım.

ama o qece onu yaptığıma sadece bi şey için pişman oLdum.

Eniştem o sene ölmüştü (teyzemin kocası) ve onun en küçük oğlu (7 yaşında) keşke babamın ruhunu çağırsaydık qelirdi dedi bu benim içimi burktu qerçekten...