Görüş:

Aşk, gülü dikeniyle avuçlamak; ama elleri kanatan dikenin hesabını gülden sormamaktır.

Efsane:

Gülü yaprağıyla beraber taşımak gerekirmiş. Yapraksız gül taşımak sevgiliden ayrılmağa delâlet edermiş.

Hikmet:

Allah’ın gülü dikenli yarattığından şikâyet etmek nadanlık; dikenler arasında gül yarattığına şükretmekse teslimiyettir.

İnşâd (Hayyam’ın sesinden):

Gül dedi ki,
-Benim yüzüm kadar güzel bir başka yüz olmadığı hâlde, gülyağı çıkaranların bana çektirdikleri azap nedendir, bir bilsem!..
Bülbül de cevaben dedi ki:
-Dünyada yalnızca bir gün güldüğü için bir yıl azap çekmeyen kim vardır?
Biz olsak şöyle derdik:
-Dünyada bir gül kendisine gülümsesin diye bin azap çekmeyen bülbül mü olur?!..

Nutuk:

Gül!.. Şarkın ateş renkli çiçeği!
Mazlûme; bir güle taktığım ad.
Sen her çağda yeniden doğar, her bahçede yeniden açarsın mazlume, yanmak ve yakmak için. Yanışta mısın mazlume ve seni yandırmak için yarışta mı sefiller? Yanmaktan yakmaya an bulunmuyor mu gülüm?.. Sen bana mı benziyorsun mazlume?!. Gel ağlaşalım…
Mazlume!.. De bana, kim çizdi yüreğini derin acılarla?!.. Kim savurdu yapraklarını?!.. Kim düşürdü başından destarını?!..
Hayata tutunduğun narin dalına kim yüklendi bunca hicranı? Ebrulî düşüncelerine kim su koydu, kim dalgalandırdı hasretini?!.. Sineni çâk çâk eyleyen de ne mazlume?!.. Bağrına elifleri çeken kim?!..
Bir bülbül yanmasın mı? Dalına konmasın mı? Aşkına kanmasın mı mazlume, adını anmasın mı? Eleminle kuruyunca can evi, gazele dönmesin mi

İskender PALA