İstanbul
Hükümetinin Harbiye Nazırı Ziya Paşa her zamanki yumuşaklığı
ile;
-
"Beyler.."
dedi,
-
".. İngilizlere kafa tutamayız. Adamların hiç şakası yok. Daha
geçen gün, bir bahane icat ederek İzmit'i tekrar işgal
ediverdiler. "

Sarı
Atlas döşeli büyük oda, nezaretin ileri gelen subayları ile
doluydu. Hürriyet ve İtilaf Partisi yanlısı olan birkaç gerici
subay dışında hepsi, Anadolu'ya geçmeye çoktan hazır,
Ankara'nın İstanbul'da kalmalarını gerekli gördüğü namuslu
askerlerdi. Kapı açıldı, kapının boşluğu içinde yaver
göründü:

-
'Emrettiğiniz yüzbaşı geldi efendim.'
- 'İçeri
al.'

Nazır
subaylara bilgi verdi:

-
'Az önce sözünü ettiğim talihsiz olayın
faili.'

Yüzbaşı
bekletmeden içeri girdi, kaygılı bakışlarla kendisini izleyen
subayların arasında hızla ilerleyerek nazırın masası önünde
durdu, selam verdi:

-
'Yüzbaşı Faruk, İstanbul. Beni emretmişsiniz.
'

Uzun
boylu, kumral, yakışıklı, biraz bıçkın havalı bir subaydı.
Nazır önündeki yazıya bakarak yumuşak sesle, 'Oğlum..'
dedi, '.. dün akşam
Beyoğlu'nda, İngiliz İnzibat Subayı Teğmen Miller'i, emre
rağmen selamlamamışsın. Doğru
mu?'

-
'Evet efendim, doğru.'

Nazır,
dürüst subaya babacanca yol gösterdi:

-
'Herhalde görmediğin için selamlamadın, değil mi
çocuğum?'
- 'Hayır efendim,
gördüm.'

Nazırın
canı sıkıldı:

-
'Niye selamlamadın öyleyse? Selamlamanız için emir
verilmişti.'
- 'Rütbesi benden küçük olduğu için
selamlamadım Paşam. Askerlik töresince, önce onun beni
selamlaması gerekmez miydi?'

Ziya
Paşa derin bir kederle ellerini açtı:

-
'Askerlik töresi mi kaldı a yavrum? Adamlar galibiyet
haklarını kullanıyorlar. İngiliz Komutanlığı bu sabah olayı
protesto etti. Mesele çıkarılacak zaman değil. Hemen şu
müzevir teğmeni bul da özür dile. Olayı
kapatalım.'

Başıyla
çıkması için izin verdi. Ama yüzbaşı yerinden
kıpırdamadı:

-
'Paşam, bir de beni dinlemenizi rica
ediyorum.'

Nazır
bıkkınlıkla, 'söyle bakalım'
dedi.

'Balkan
savaşında teğmendim. Çanakkale'de üsteğmen, Suriye cephesinde
yüzbaşı oldum. Ben bu rütbeleri tek başıma savaşarak almadım.
Her rütbemde binlerce şehidin ve gazinin hakkı var. Onların
hakkını korumak namus borcumdur. Beni affedin, özür
dileyemem.'

Harbiye
Nazırı bozuldu:

-
'Anlamadın galiba. Harbiye Nazırı olarak emrediyorum.
'

Yüzbaşı
sükûnetle, 'Anladım
efendim' dedi, apoletlerini bir hamlede söküp
nazırın masasına bıraktı:

-
'Artık emrinizi dinlemek zorunda
değilim!'

Selam
vermeden dönüp kapıya yürüdü. Oturan subayların, İstanbul'u
tutan birkaçı dışında, hepsi saygıyla ayağa fırladı. Hepsinin
rütbesi yüzbaşıdan daha büyüktü.

Gözleri
dolarak, yüzbaşıya selam durdular...




Bu
Cumhuriyeti, böyle subaylar kurdular.
 
Cumhuriyetin
nasıl kurulduğunu, hiç unutmayalım..