Aşk, Kendinden Kaçmaktır!

Sende, bende olmayan bir şeyler arıyorum. Gözümle, yüreğimle, aklımla birlik olup, sana aşık olacak sebepler buluyorum.




Aşk, Kendinden Kaçmaktır!



Kendime dayanamadığım uzun gecelerde, hayata dayanmak için sana aşık olmaya uğraşıyorum. Benden farklı, benden üstün ve değişik yanlarını bulmaya çalışıyorum.
Sende olmayanları hayalimde var edip, bir elbise gibi üstüne giydiriyorum. Aşık olma süreci buna deniyor sanırım!
Aslında işin karmaşık yanı; her şeyin farkında olup, bilerek yine de devam ediyor olmam. İnsan, kendi aklına nasıl oyun oynar?
Sana aşık olmak için neden bu kadar çaba harcıyorum? Basit bir hoşlanmayı, cinsel çekimi, aşka döndürme isteği neden?
Kendime dayanamıyorum belli ki! Belki vücuduma, belki davranışlarıma, belki eksik ve kusurlu taraflarıma tahammül edemiyorum.
Aşk, insanın kendinden kaçmasıdır. Romantik bir yazgıya dönüştürüp karşındakini, sana ait olmayan bir düşe sığınma isteğidir.
Bu kaçışların arkasına tutunarak yaşamayı çözebiliyorum belki! Sesimin ulaşmadığı yerlere ulaşmamı sağlayan, bu hayale dalmak olamaz mı?
Aynı kitabı okuyup, farklı satırları beğeneceğimiz bir ilişkinin ihtiyacındayken; hiç kitap okumayan bir adama aşık olmak çabası, başka nasıl açıklanabilir yoksa?