bir şeyler yazayım istedim dün gece en sevdiğim yerde tek başıma otururken…Birkaç satırdan öteye gidemedi yazmayı denediğim şeyler…Şimdi devam ediyorum… Sana bir şeyler yazayım istedim dün gece en sevdiğim yerde tek başıma otururken…
Birkaç satırdan öteye gidemedi yazmayı denediğim şeyler…
Şimdi devam ediyorum…
O zaman yazdıklarım
Dün gece düşünmekte olduklarim
Ve şimdi yazacaklarım
Öyle geçecekler ki birbirlerinin içine
Sen bile anlayamayacaksın
Neyi ne zaman düşündüğümü…
Neden böyle yazdım?
Bilmiyorum
Sadece dilimin ucuna öyle geldi ve ben de öyle yazıyorum…

Bazen yalnızca seni izlerken
Gözyaşlarım gelip perdeliyor göz bebeklerimi...
Bilmiyorum ozamanlar anlayabiliyor musun aklımdan geçenleri?...
Aslında ben hiçbir zaman beceremedim gözlerimle konuşmayı...
Ve gözbebeklerindeki çığlıklar dışında duyamadım
Anlayamadım hiç kimseyi
Aklından ne geçtiğini
Ne söylemek istediğini...
Ben
Sözcüklere ihtiyaç duyarım kendimi anlatabilmek için
Ve sözcüklerine ihtiyaç duyuyorum seni anlayabilmek için…

Dün gece sana sorduğum sorunun anlamsızlığını
Senin verdiğin yanıttaki ısrarcılığınla bile kavrayamadım…
“Sen bir insanın sonsuza kadar aynı insanı sevebileceğine inanmıyor musun?”
diye sordun bana…
Zihnimde bir yanıt arayıp durdum bana sorduğun soruya…
Ve birbirimize vermemizi istediğimiz söze…
Dakikalarca…
Yaşamımdaki bir çok şey gibi
yanıt da aniden geldi!
Sanki kalbim ve beynim kucaklaştı!
Gerçekten hissettiğim buydu…
Sen
Her şeyinle
Benim her zaman istediğim adam değil miydin?
Ben bunu daha önce dile getirmemiş miydim?!
Hem sen yalnızca sevgilim de değilsin ki!
Sana söylemiştim “sana sarıldığımda sadece sevgilime sarılmıyorum” diye…
Sen
Hem sevgilimsin benim
Hem en gerçek dostum
En büyük sevgim
Babam
Kardeşim
Küçük oğlum…
Her şeyi ama her şeyi birlikte yaşamak paylaşmak isteyeceğim tek kişi…

Bilinç tarlam!
Ben nereden öğrendim bu tamlamayı?
Benim oluşturmadığım kesin de nereden duydum da senin için kullandım ilk?
bir sır vereyim sana:
Aslında dün geceye kadar
Bu iki sözcüğün altında yatan derin anlamın farkında değildim
Yüzeysel bir şekilde anlamışım hatta…
Bunu fark etmemiş olmam olacak iş değil!
Sen
Benim kendime ve çevreme yönelik bilincimi
Sana olan hislerimin bütün parçalarını
Bizden bağımsız olmayan
Bizim yaratmış olduğumuz ilişkimizi
Ektiğim ve yetiştirdiğim tarlamsın!
Yaşamımda gördüğüm en verimli tarla hem de!
Her geçen gün daha çok büyüyorum bilinçleniyorum…
Öyle bir tarla ki bu
Çevresel etkenler onu etkilemiyor…
Yalnızca zamanın etkisi altında…
Yani geçen her dakika
Daha da olgunlaşıyor hem de başka hiçbir şeye benzemeden…
Her geçen saniye
Hem kendimi
Hem de seni daha iyi anladığımı hissediyorum boydan boya…


Ve sevgilim bu satırların yazılış amacı en sona kaldı…
En sonunda vurgulanması daha mı iyi olacak ne?
İyi ki geldin bu dünyaya
Ve iyi ki “sen” oldun
her şeyinle…
Aklının alabileceği her şeyim oldun benim…
Sen benim yarımsın…
Bu yüzden de hem bugünüm hem de yarınımsın…
Meleğim
Bu satırları okuduktan sonra sımsıkı sarılmak isterdim sana…
Ama varsayımlar üzerinde durmayayım
Hem bak yalnızca “ben” varım bu satırlarda…
Daha sonra
Bedenen de olacağım yanında…
Yirmi beş yaşın her şeyiyle mutluluk getirsin sana…
Bir yıl daha büyüdün; ama biliyorum
Geçen yıla göre daha küçük daha masumtertemiz bir çocuksun bir yaş daha küçük…
Yalnızca biliyorum…
Yanında olamadığım için bağışla…
Seni seviyorum!