Yıllar alıp götürsede ömrümden ömrümü ben yine seni seveceğim.Aklım başımdan gitse bile kimbilir belkide uzayıp giden yollara düşeceğim.Tutamıyorum kendimi sönmüyor içimdeki ateş,bu nasıl volkan,bu nasıl kor bilmem...yakıyor,kavuruyor,çürütüyor her yanımı.Derin okyanuslarda batan bir gemi gibi battıkça batıyorum nasıl dayanacağım ,nasıl kalacağım buralarda gecelerde kaybolup gündüzlerim gün görecekmi hiç bilmiyorum....Avutmak mümkünmü bu yüreği ..? sen,sen,sen,ahhhh sen.....benliğimi yitirdim yok oldu.Sevdan bir bıçak gibi saplanıyor kalbime,acısını bile hissedemez oldum.Gözlerin geldikçe aklıma kanayan yaralarımı sarar oldum.Hayalin sardı dört bir yanımı seninle uyuyor,seninle uyanıyorum.Bırak tükensin ömrüm,bırak beyazlasın saçlarım,bırak çoğalsın ahlarım,düşünme sen beni...kendi halime kendim yanarım yeter ki sana birşey olmasın.Düşsemde yine kendi kendime kalkarım,kendimi sıkmaktan düğümlendi boğazım.Kader bu ne zaman gülmek istedimse yine ördü ağlarını yazık gençliğime,yazık hayallerime,yazık sevgime,zaman geçip gidiyor boş yere .Biliyorum ki benim dünyama bir daha güneş doğmayacak,biliyorum ki bir daha adım attığım da önümde uçurumlar olacak,biliyorum ki sevdan beni deli divane yapacak,biliyorum ki hasretin beni benden alacak...ama olsun...biliyorum ki ömrüm seni sevmekle son bulacak...