Tüm güneyin sıcaklarını getirsen ısıtabilir misin ki içimi... Ben bu gece gene sana üşüyorum… Çocukken yaşamımızda her şey pembeydi değil mi?

Hep oyunlardaki gibi olacak sandık yaşam... Kırıldık artık kırılan yerine konmuyor... Yaralar kapanır sanırdık... Bir sabah anında unutulur her şey...

Ben neden hala aynı ateşle yanıyorum ki sana... Yüreğime gizledim seni ve tüm isyanlarımı...

Biliyorum bu sefer de duyamayacaksın çığlıklarımı! Ben gene bildiğin üzere gene sessiz bir haykırıştayım… İçimde eski bir his var aşk... Unutmaya çalışıyorum seni...

Bir ara nasıl da tutkuyla sevdiğimi..Söylediğim yalana inanmak istiyorum... Sana da söylediğim gibi:

"Güneş her gün biraz daha parlak doğarmış." Seni hayata bağlamak için nasıl da damarlarına kadar işlemeye çalışmıştım bu sözü...

Şimdileri beni hayata bağlayan seni arıyorum... Sevgimde bencil olmadığımı bilirsin… Beni gene sevme bu beni yaralamaz... Sen mutlu ol bu bana yeter... Ama ne olur arada yaşadığını bilmeme izin ver… Kabuslarıma izin verme...

Ve şunu da unutma ki: Büyük bir aşkla bağlandığım sen; her zaman benim en iyi dostum olarak kalacaksın… Göz yaşın daha yüreğine inmeden ben yanında olacağım… Çünkü yüreğimde gizlisin sen… Hissetmeme imkan yok acıyan yanını… İçinde sakladığın o çocuğu benimle paylaştığın için sağol...

İyi ki tüm yaralamalarına rağmen hayatıma girmişsin… Hayatta küs bakan gözlerinden öper...

Sen olup kucaklarım seni…