Arkadaşlar farklı şekil ve yaşlarda olabilir ama nasıl iyi bir arkadaş olunacağı kesinlikle biraz  alıştırma gerektiriyor.

Bir oda dolusu çocuğa bir bakın. Bazıları tek başlarına oynarken bazıları beraber oynuyor. Genel olarak çocukların beraber oynamaları daha çok görülse de, aklınızda bulunsun bazı çocuklar tek başlarına daha mutlulardır. Er ya da geç pek çok çocuk kendine oyun arkadaşı bulacak ve arkadaşlıkların temelleri atılacak. Kuşkusuz bu arkadaşlık yolunda bazı dikenler olacak. Mesela çocuğunuz başka çocuklara hükmetmeyi seviyor olabilir, arkadaşlarından zalim istekleri olabilir. Ona empatiyle yaklaşıp yönlendirmeler yapabilirsiniz. "Ali büyük ihtimalle kendi kalesine sahip olmak istiyordur."Ona öneriler yada örneklerle arkadaşlığın ne anlama geldiğini anlatabilirsiniz. Hükmetmekten bahsetmişken, pek çok çocuk kendileri hakkında egosantrik düşüncelere sahiplerdir: "Ben kralım be annemde dahil ben hariç herkes benim tebaamdır." Bu fikirler zamanla geçecektir, ama geçene kadar çocuğunuza onun size davranmasını istediğiniz gibi davranın, yani ona patronluk taslamayın. Ayrıca ona seçenekler sunmak kendi küçük dünyasını kontrol edebiliyormuş gibi hissetmesini sağlayacaktır, böylece daha az diktatör gibi davranacaktır.

Bu aralar onun küçük bir bebek gibi ağladığına şahit olabilirsiniz. Kendinize yada ona yüklenmeyin, bebekliğinde olduğu gib iağlamak onun için bir iletişim metodu. Sonuçta kelimeler her zaman kolay değildir. Zaten bazı çocuklar daha duygusal ve hassastır:daha kolay ağlar ve gülerler, bu onların daha az mutlu olduğu anlamına gelmez. Gözyaşları karşısında tepkisiz kalmaya çalışın, onu hemen kurtartmak için bir şeyler yapmayın. En iyi yöntem gözyaşlarını kelimelere dökmesini sağlamaktır.