1. Onüç yaş altındaki çocukların davranışsal problemleri, çocukların ebeveynleriyle ve ailenin diğer üyeleriyle çatışmalar yaşamasına sebep olur. (örn. dışa vurumcu tavırlar, yıkıcı davranışlar, okula gitmeyi reddetme,vs.)
2. Çocuğun davranışları, ebeveynler arasında sürekli kavga ve tartışmalara sebep olur, bu durum da ebeveynlerin çocuğa karşı yaklaşımlarını olumsuz etkiler.

3. Çocuklar ve ebeveynler arasındaki sınırlar zayıflar, güç ve kontrol gibi konularda sorunlar yaşanır, bu da ebeveynlerin görevlerini yeterince yerine getirememesine sebep olur.

4. Çocukların davranışsal sorunları, okuldaki ve komşu çevredeki çocuklara da yayılır; bu durum aileyi strese sokar.

5. Tüm aile üyeleri arasında, evdeki sorunlara bağlı olarak gerilim ve çatışmalar yaşanır.

6. Çocuklar ebeveynler arasındaki ayrılıklardan yararlanır, kendi çıkarları için ebeveynlerden birini diğerine karşı kullanır.


7. Ebeveynler birbirine karşı öfke duyar, ebeveynler öfkeleri sebebiyle birbirlerinin otoritelerini kıracak davranışlar sergilerler, bu durum da çocuğun davranışsal problemlerini daha da arttırır.