Şizofreniye giren kişiyi orada yalnızca olağandışı yaşantılarla dolu bir karmaşa beklemiyor.Bazen ilk yılların fırtınası durulduktan sonra,kimi zaman da daha giriş kapısında kişi kendini cansız bir boşluğun ortasında buluyor.Kutup ya da çöl çağrışımı yapan sonsuz bir boşluk bu. Zaman,umut ve umutsuzluğun yolunu kaybettiği,her tür anlamın silinip yok olduğu bir belirsizlikte dinleniyor. Duygunun ve düşüncenin renkleri solup silikleşiyor. Tedirgin edici bir kayıtsızlığın egemen olduğu bu dünyayı bir ruh sağlılğı merkezinin gazetesinde yayınlanan şiir şöyle tanımlıyor.

Hiçbir renk yok
Siyah ya da beyaz değil
O yalnızca gri.
Pompeii'nin külleri gibi gri
Gecenin karanlığı değil
Ne de günün ışığı.
Gri ölü bir adamın yüzüdür
Gülümsemez
Gözyaşı dökmez
Cesareti yoktur
Korkusu yoktur
Yürekli değil
Atılgan değil
Demir değil
Altın değil
Yaralanmaz
İyileşmez
Tanrı değil
Ya da Şeytan
Gri olan
Yalnızca gridir.