Bir yaşındaki ikiz çocuklarını yeni uyutmuştu. İkizlerinden 4 yaş büyük kızı ise çoktan uyumuştu. Derin bir nefes aldı. Aslında nefes bile alamıyordu, boğulacak gibi olmuştu. Çocuklar zaten bütün gün yoruyordu. Evi toparladı. Balkona çıktı, vakit gece yarısını çoktan geçmişti. Ne kadar da sessizdi her şey… Gecenin sessizliği unuttuklarını hatırlattı birden. Ne kadar çaresizim, ne kadar yalnızım diye düşündü. Evet artık başlamalıyım, bir an önce başlamalıyım namazıma, diye düşündü. Hep vardı bu düşünce aklında ve onu rahatsız ediyordu. Uyan artık şu gaflet uykusundan diye kendi kendine kızdı.

Eşi henüz gelmemişti. Zaten çoğu geceler geç gelirdi üstelik alkollü bir şekilde.Eşinin bu hali, sorumsuzluğu onu çok yıpratmıştı. Allahtan ki dayağı yoktu. Ama bazen içkiliyken söylediği sözler, dayaktan çok acıtıyordu canını. Eşini sevmesine rağmen, zaman zaman boşanmayı bile düşünmüştü. Ama ya çocuklar. Her defasında onlar için vazgeçmişti. Balkondan kalktı, içeriye girdi. O sırada eşi de gelmişti. Tahmin ettiği gibi yine içmişti. Normalde sessiz olan adam, içince bülbül kesiliyordu. Allah`ım ne olur bir an önce uyusun diye dua etmeye başladı. Tartışmak istemiyordu. Odada ki kanepede eşi, az sonra sızıp kalmıştı.

Uyuyan eşini, uzun uzun seyretti. Kendine kızdı, anne ve babasına kızdı. Hadi ben cahildim sizde mi cahildiniz? İçen bir insana kızınızı verdiniz diye. Henüz 17 yaşındaydı evlendiğinde. Ben kızlarımı sorup soruşturmadan kimseye vermem diye söylendi. Takdiri ilahi, buda benim imtihanım diye düşündü. Sonra da gidip uyudu.

Aslında uyumadı uyandı desem daha doğru olur. Yıllardır uyuduğu gaflet uykusundan uyandı. O gece rüyasında kıyametin koptuğunu gördü. Aman ya Rabbim, ne dehşet verici bir manzara!Kaçışan, bağrışan insanlar. Her yer kapkaranlık, her yerde yanan kapkara ateşler, simsiyah bulutlar…  Kendi çığlıklarını zor duyuyor. Allah`ım ne olur kopmasın kıyamet. Daha ben namaza başlayacağım. Allah`ım ne olur kopmasın. Abdest almak için su aradı ama yok, bir damla bile su yok. Secdeye kapandı. O sırada, gözlerini açtığınada sabah ezanı okunuyordu. Doğrulduğu yatağından bir süre tepkisiz kaldı. Sonra göz yaşları içinde Allah`ım benim gibi günahkar bir kulunu, uyandırdığın için sana şükürler olsun diye dua etti. Daha sonra, bir süredir küstürdüğü seccadesinin başına geçti. Rabbim, oradan ayırmasın bizleri. Amin!..

Bazen hayat öyle zordur ki bizim için.Yaşadığımız olaylar, evliliğimiz, çocuklarımız, anne ve babalarımız hepsi bizim için birer imtihan. Hele bir de gaflet uykusunda isek hayat daha da çekilmez olur. Ama bunların hepsinin bizim için birer imtihan olduğunu bilirsek, yükümüzü Yaradana teslim edersek her şeyin bizim için daha kolay, daha güzel olduğunu görürüz.

Allah`ı bulan neyi kaybeder, Allah`ı kaybeden neyi bulur. Bulsa da başına bela bulur…