Çocuklar birey olmaya başladığı sürecin başlangıcından itibaren artık kendi isteklerini ifade edebilmekte ve eskisi kadar 'bağlı' olmamakta kararlıdır. Anne ve babasından ayrı olarak yapabildikleri için çevrenin takdirini almasıyla özgüveni pekişir ve bu durum çocuk için kalıcı hale gelmeye başlar. Artık anne ve babadan bağımsız bir birey olarak görülebilir. Bütün bu 'bağımsız' haller, çocukların ilgi çekmeye olan yatkınlığını azaltmaz.

Çocuk, varlığını ispatlayabilmek ve bunun fark edilmesini kolaylaştırabilmek için dikkati kendi üzerine çekmeye çalışır. Ancak burada da önemli olan; çocuğun dikkat çekme malzemesinin olumlu ya da olumsuz olması ve beraberinde anne-babanın bu malzemenin oluşmasına ne kadar katkıda bulunduğudur. Anne-babanın ilgi çekme davranışının kalıcılığına olan katkısı da önemlidir.

Çocukların ilgi çekme nedenleri

Çocuğun çevresindekilerin ilgisini çekmeye çalışması; onlardan bir beklentisinin var olduğunu gösterir. Bu durum dikkat çekilmek istenen ihtiyacın yeterince veya hiç fark edilmediğini ve karşılanmadığını gösterebilmekle beraber, aşırı bir şekilde karşılandığını da bize gösterebilir. Bunları ayırt edebilmek, ancak çevreden yapılan gözlem ve anne-babanın farkındalığı ile ortaya çıkabilir. Çocuklar her zaman yaşlarından beklenen olgunlukta ilgi çekme metotları kullanmayabilirler. Kimi zaman çocuklarının yaptıklarına ve isteklerine çok şaşıran, ancak bunun tek nedenini çocuğun "yaşına göre normal olmayan istekleri" şeklinde belirten anne-babalar görebiliriz. Bazı durumlar onlar için "sınırsız istekler" haline gelebilir. Ancak burada çocuğun o tipte bir davranışına önceden zemin hazırlayan çevresel etkenleri; en başta da anne ve baba tutumlarını ele almak gerekir.

Çocuğun her dikkat çekici davranışına aşırı bir onaylama ve sevgi gösterisi yapan çevrede büyüyen çocuk; dikkat çeken bir durum yaratamadığında sevgisiz kalmaktan korkabilir. Öyleyse bu duyguyu çocuğa hissettiren kişiler olarak anne ve babaların, sevgilerini farklı zamanlarda sözel ya da davranışla ifade ederek; bunun ifadesini sadece ilgi çekici durumlara koşullamamaları, çocukların sevildiklerini bilmeleri açısından daha anlamlıdır. Ancak çocuğun yaptığı olumlu bir durumdan dolayı takdir almaya ihtiyacı vardır. Bu gibi durumları da atlamadan onu cesaretlendirmek ve edinilen davranışın kalıcılığını sağlamak da önemlidir. Unutulmamalıdır ki; her tür ilgi, hiç ilgilenilmemeye tercih edilir; bu durumda ailenin tutumu önem taşır. Ancak bunu sadece sevginin ifadesi olarak görmemek ve sadece buna bağlamamak gereklidir.